Pieśń ludowa ze zbioru "Śpiewy sławiańskie pod strzechą wiejską zebrane" Zoriana Dołęgi-Chodakowskiego
Aranżacja, śpiew: Beata Jęga Kowalska
Skrzypce: Kornel Krupiński
A cyje cyje to nowe siedle
W tym nowym siedlu komnatecka
W tej komnateczce jest dwie okieneczce
Za tymi okieneckami krasna pani i z pannami.
Wyszła sobie przed ganeczek,
i wyjrzała w szczere pole.
W szczere pole na podole,
I zobaczyła zwierza tura,
Zwierza tura, co złote rożki ma.
I zawołała na służków swoich
„Służkowie wstańcie, koni siodłajcie!
Będziecie gonić zwierza tura,
Zwierza tura, co złote rożki ma.”
Służkowie wstają, koni siodłają,
I dogonili zwierza tura,
Zwierza tura, co złote rożki ma.
„Gdzież tego tura podziejemy?
Złote rożki mu pozbijamy,
W komnateczce powbijamy,
W komnateczce, we ścianeczce.
Cóź na tych rożkach wieszać będziemy,
Rysie, sobole, przepyszne stroje,
Nahajeczkę i szabeleczkę,
Jejmości pioseneczkę,
A nam kolendeczkę.”